ជួបឧបទ្ទវហេតុត្រូវរថយន្តប៉ះ នៅម៉ោង១៣ និង ១០នាទីពេលរសៀល នៅខេត្តកំពត ជាថ្ងៃធ្វើឲ្យខ្ញុំខ្លាចជាងគេ ជានិច្ចកាលឲ្យតែថ្ងៃនេះខ្ញុំនឹងមិនហ៊ានទៅណាផ្ដេសផ្ដាសឡើយ ព្រោះស្រមោលនៃរឿងវាបានដកជាប់ក្នុងអារម្មណ៍ខ្ញុំជានិច្ច ខ្ញុំតែងតែខ្លាចវានឹងកើតឡើងម្ដងទៀត។ នឹកកាលនោះពិតជាកម្សត់ណាស់ពេលមានរឿងនេះកើតឡើងហើយគេងនៅក្នុងបន្ទប់ម្នាក់ឯង គ្មានអ្នកណាម្នាក់មកមើលសូម្បីតែម្នាក់មួយថ្ងៃបន្ទាប់ទើបអាចដើរួចទៅទៅរកទឹកកកស្អំខ្លួនឯង ។ មេរៀនជីវិតគឺមិនអាចភ្លេចឡើយ ដូច្នេះហើយទើបបង្រៀនខ្ញុំឲ្យចេះចិត្តដាច់ ។
រឿងមួយទៀតគឺនៅយប់ថ្ងៃ២៦នោះដែរ គឺជាថ្ងៃដែលខ្ញុំមានសេចក្ដីក្លាហានជាងគេ គឺដោយសារពេលថ្ងៃខ្ញុំបានជួបគ្រោះថ្នាក់ចរាចរនោះ ខ្ញុំខ្លាចមិនបានប្រាប់មនុស្សម្នាក់ដែលខ្ញុំបានស្រឡាញ់ ខ្ញុំខ្លាចបើមានរឿងងអីទៅធ្វើឲ្យមានវិប្បដិសារីចំពោះខ្លួនឯង ដោយមិនព្រមប្រាប់ទៅមនុស្សដែលខ្លួនបានស្រឡាញ់ ។ នៅក្នុងថ្នាក់វិទ្យាល័យខ្ញុំបានស្រឡាញ់ពេញចិត្តទៅលើមិត្តភក្តិរួមថ្នាក់ម្នាក់ នាងឈ្មោះសុគន្ធា តែខ្ញុំតែងតែហៅនាងថាស្រីម៉ៅ ។ ខ្ញុំបានដឹងខ្លួនថាបានចាប់ផ្ដើមលួចស្រឡាញ់នាង នៅថ្ងៃ២៩ ខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០០៨ ពួកយើងបានស្គាល់គ្នាតាំងពីឆ្នាំ២០០៧ គឺមួយឆ្នាំបន្ទាប់ពីស្គាល់គ្នាទើបខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមស្រឡាញ់នាង និង ២ខែបន្ទាប់ខ្ញុំបានសារភាពប្រាប់នាង នៅយប់ ម៉ោង ៩ និង៣០នាទី ថ្ងៃ២៦ កុម្ភៈ ។
គិតមកដល់ថ្ងៃ ២៦ កុម្ភៈ ២០១៥ វាមានរយៈពេល ពីរពាន់មួយរយកៅសិបមួយថ្ងៃ (២១៩១) ត្រូវជា ១៨៩.៣០២.៤០០ និងនាទី ស្មើនឹង ៣.១៥៥.០៤០ នាទី ជាម៉ោងគឺ ៥២.៥៨៤ ម៉ោង គិតជាសប្ដាហ៍ គឺ ៣១៣ អាទិត្យ គត់។ សង្ឃឹមថាអ្នកអាចនៅ ចងចាំមនុស្សម្នាក់នេះ ដែលនៅ ស្រឡាញ់នៅ តែចាំអ្នកជារៀងរហូតមិនថាយូយ៉ាងណា មិនថាពេលណានៅតែចាំអ្នករហូត ៕
រឿងមួយទៀតគឺនៅយប់ថ្ងៃ២៦នោះដែរ គឺជាថ្ងៃដែលខ្ញុំមានសេចក្ដីក្លាហានជាងគេ គឺដោយសារពេលថ្ងៃខ្ញុំបានជួបគ្រោះថ្នាក់ចរាចរនោះ ខ្ញុំខ្លាចមិនបានប្រាប់មនុស្សម្នាក់ដែលខ្ញុំបានស្រឡាញ់ ខ្ញុំខ្លាចបើមានរឿងងអីទៅធ្វើឲ្យមានវិប្បដិសារីចំពោះខ្លួនឯង ដោយមិនព្រមប្រាប់ទៅមនុស្សដែលខ្លួនបានស្រឡាញ់ ។ នៅក្នុងថ្នាក់វិទ្យាល័យខ្ញុំបានស្រឡាញ់ពេញចិត្តទៅលើមិត្តភក្តិរួមថ្នាក់ម្នាក់ នាងឈ្មោះសុគន្ធា តែខ្ញុំតែងតែហៅនាងថាស្រីម៉ៅ ។ ខ្ញុំបានដឹងខ្លួនថាបានចាប់ផ្ដើមលួចស្រឡាញ់នាង នៅថ្ងៃ២៩ ខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០០៨ ពួកយើងបានស្គាល់គ្នាតាំងពីឆ្នាំ២០០៧ គឺមួយឆ្នាំបន្ទាប់ពីស្គាល់គ្នាទើបខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមស្រឡាញ់នាង និង ២ខែបន្ទាប់ខ្ញុំបានសារភាពប្រាប់នាង នៅយប់ ម៉ោង ៩ និង៣០នាទី ថ្ងៃ២៦ កុម្ភៈ ។
គិតមកដល់ថ្ងៃ ២៦ កុម្ភៈ ២០១៥ វាមានរយៈពេល ពីរពាន់មួយរយកៅសិបមួយថ្ងៃ (២១៩១) ត្រូវជា ១៨៩.៣០២.៤០០ និងនាទី ស្មើនឹង ៣.១៥៥.០៤០ នាទី ជាម៉ោងគឺ ៥២.៥៨៤ ម៉ោង គិតជាសប្ដាហ៍ គឺ ៣១៣ អាទិត្យ គត់។ សង្ឃឹមថាអ្នកអាចនៅ ចងចាំមនុស្សម្នាក់នេះ ដែលនៅ ស្រឡាញ់នៅ តែចាំអ្នកជារៀងរហូតមិនថាយូយ៉ាងណា មិនថាពេលណានៅតែចាំអ្នករហូត ៕